Zweem van nostalgie
Bij het maken van deze koekjes werd ik plots overvallen door een zweem van nostalgie. Hoe lang was het wel niet geleden dat ik een doosje smarties heb gegeten. Decennia’s geleden, vrees ik. Ik weet nog wel dat als ik dan zo’n kleurrijk doosje kreeg, er heel lang van genoten werd. Smartie voor smartie werd met uiterste precisie opgepeuzeld. Kun je je nu niet meer voorstellen. Toen ik namelijk een doosje aan mijn liefde gaf, goot hij de inhoud in een keer zijn keelgat in. Is natuurlijk ook lekker, maar dat is niet de manier om smarties te eten mensen.
Zijn daar in het land der zoetigheden dan regels voor? Ik vind van wel. Bij het snacken van een Kitkat breek je een voor een de repen af en neem je geen grote hap in de gehele reep. Ongeschreven regel. Een ijsje eet je altijd van boven naar beneden. Er zijn mensen die namelijk ergens halverwege hun bolletje ijs het lumineuze idee krijgen om een hap van de onderkant van het hoorntje te nemen. Dat hun kleding vervolgens onder de ijsvlekken zit, is dan ook het logische resultaat. Pizza met je handen eten mag, pannenkoeken niet.
Zo zijn er nog tal van ‘regels’ te bedenken, jullie zullen er vast ook een aantal in je hoofd hebben.
Deze koekjes mag je eten zoals jij het wilt. Neem er een kop thee of koffie bij, of waar je dan ook zin in hebt. Ook leuk als traktatie op een kinderfeest.
- 115 gram boter
- 215 gram lichtbruine basterdsuiker
- 200 gram bloem
- ½ zakje bakpoeder
- 1 ei
- Mini smarties
- Verwarm de oven op 170 graden
- Mix de boter met de suiker
- Voeg het ei toe en kneed door elkaar
- Voeg beetje bij beetje de bloem toe
- Voeg het bakpoeder toe en kneed alles tot een egale deegbal
- Bekleed een bakplaat met bakpapier
- Vorm met je hand circa 20 koekjes die je op de bakplaat legt
- Druk in elk koekje een aantal mini smarties
- Zet 15 minuten in de oven tot de randjes goudbruin kleuren
- Haal uit de oven en laat de koekjes afkoelen
Geef een reactie